« دين حقيقت و بينش ياري يك تفكر ايلياتي و عشيره‌اي نيست كه براي محاسبات آن راهكاري سنتي بدون دخيل دادن علم و هر آنچه كه در حوزه‌ي نظامنديِ كائنات تعريف دارد در نظر گرفته شود. در واقع هر چقدر كه اشراق و مفاهيم يك تفكر بالاتر باشد، مباحث و گفتمان مربوط به آن نيز تخصصي‌تر و مشكل‌تر مي نماياند. پس ما نمي‌بايست كه مفاهيم را به اندازه‌ي وجود خود پائين بكشيم تا كه به گونه‌اي گردد كه هيچگاه عزم جزم براي بالا كشيدن و سعي براي فهميدن در خود پيدا نكنيم.»
دانشکده کردستان
پژوهشکده کردستان شناسی
پژوهشنامه ادبیات کردی، سال دوم، شماره 2، بهار و تابستان 1395، صفحه 105-126
بررسی تطبیقی «ذات» در ادبیات کردی یارسان با «تجلی» و «فره» در ادبیات فارسی
علی نظر نظری تاویرانی
دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه کردستان
دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه لرستان
چکیده
جستار حاضر کوشیده است مفاهیم «فره» در اوستا و شاهنامه ی فردوسی و«تجلی» (تجلی حق بر قلب عارف) در عرفان اسلامی را با «ذات» در «آیین یاری» بررسی و مقایسه کند. در ابتدا، برای آشنایی با آیین یاری، شناختی اجمالی از این آیین ارائه شده است. سپس با شرح و توضیح هریک از موارد مذکور و اشاره به شباهت ها و تفاوت های آنها، به این نتیجه می ّ رسد که فرهّ و تجلی و ذات بسیار به هم شبیه بوده و هرسه سبب سروری و برتری دارندگان آنها بر دیگران میشود. این سه اصطلاح را میتوان، با وجود تفاوتهایی که دارند، گونه های مختلف یکدیگر در آیین زردشتی، عرفان اسلامی و آیین یاری ّ دانست. گفتنی است در بخش فره ارتباط آن با «کاریزما» در مباحث مربوط به علوم اجتماعی و سیاسی نیز بررسی شده است.
کلیدواژه‌ها: اوستا، شاهنامه، فره، آیین یاری، ذات، عرفان، تجلی
