«اول و آخر یار»

سبب می­سازد آنکه سبب ساز است تا رهرو عاشق که تمام زندگی خود را می­دهد تا گوشه ­ی چشمی به وی کنند و مرهمی ساز آید، تا بر بال دید و بینش کشیده شود و تحرک و پویایی را به جهت مقابله با اهریمنِ جهل و تاریک اندیشی ارزانی دارد. با آنکه می­داند در بزم شراب مستی را در خراب شدن می­توان یافت، اما گمان خود را به یقین کرده و بال و پرش در این راه اندر تزاید. برای رضایت معشوق، خدمت به هم­کیشان خود و دل سوزاندن در راستای روشنگری و تحقق بخشیدن به آرمان­ های یاری یاوری را ملاک رفتاری کرده تا اتحادی شکل بگیرد و میدانی انرژی حاصل گردد. میدانی که جمع شدن نامیده می­شود و حلال تمام مشکلات. اما دریغ و درد که همراه نمی­ گردد هم­کیشی که دعوت می­شود برای آنکه نقدت کنند.

میفهمانی که در حضور نقد کن، حاضر شو و آنگاه صحبت کن تا متهم به غیبت­ گویی نگردی، حاضر شو و مستندسازی کن، حاضر شو و برای خاطر سلطان حقیقت کدورت و حقد و کینه را فرو بگذار، بیا و در جمعی بنشین که منطق را بر آن حاکم کنیم... اما متأسفانه یاران چوین ئوردوی سه­ ردار گوم که ­رده / هه ­ر کام وه جامه ­ی ماتشان به­ رده

 دعوت می­گردد تا تشریف بیاورند و مستنداتی که حاصل آمده را از نظر بگذرانند، دعوت می­شود تا تشریف بیاورند که اشتباهاتت را گوشزد کنند، دعوت می­کنی تا تشریف بیاورند حرف حق و منطق زده شود... اما متاسفانه از سمتی که تحریفاتی شکل داده شده، نداشتن مستندات قابل استناد، ترس از شکستی که ناشی از ناحقی است، تمایلات و خواهش­ های فردی، خانوادگی و خاندانی... مانع از جامعیت بخشیدن و شکل­گیری به نشست­هایی که از پی اتحاد و رفع تنش و انشقاق است می­گردد. اما من درد تو را ز دست آسان ندهم...

امید سلطان حقیقت که همه ­ی ما را بینشی حقیقت گرا دهد.

طیب طاهری

پیرو دعوتنامه­ ی مستند سازی کلام­های یارسان

مطلب مرتبط: دعوتنامه